Ben jij wel eens te laat gekomen bij een Sollicitatiegesprek? Of vergat je per ongeluk de naam van je recruiter? Deze 5 recruiters met jarenlange ervaring in het vak hebben iedere sollicitatieblunder voorbij zien komen. Die blunders delen ze graag met je. Lachen geblazen natuurlijk, maar let ook goed op! Misschien kan jij leren van de fouten van anderen.
Dorien Waasdorp
Dorien werkt al tientallen jaren al HR-manager en nam personeel aan voor talloze bedrijven, waaronder grote multinationals.
“Ik zie regelmatig sollicitanten de fout in gaan. Geen grote blunders hoor, vaak zijn het kleine dingetjes: ze schrijven me in hun motivatie aan met de verkeerde naam of vergeten in hun standaardbrief de bedrijfsnaam aan te passen. Bij kennismakingsgesprekken krijg ik soms mensen op bezoek die zo zenuwachtig zijn dat het zweet onder hun oksels klotst. Of dat ze een glas water omstoten. Dat is voor ons allebei vervelend, ik probeer hen dan op hun gemak te stellen.”
“Een aantal keer heb ik sollicitanten echt een grote fout zien maken. Zo vertelde ik een sollicitant na afloop van ons gesprek dat we niet met hem verder zouden gaan. Toen zei hij: ‘Ik blijf hier net zo lang tot je me aanneemt.’ Hij wilde gewoon niet weg! Tjah, wat doe je dan?”
“Een andere blunder die me bijstaat vond plaats bij een uitzendbureau. Een groep sollicitanten moest een checklist invullen. ‘Heb je een cv?’, was één van de vragen op die lijst. Zegt een van de aanwezigen opeens: ‘ik heb geen Centrale Verwarming thuis, ik zit gewoon op gas.’ Daar stond ik wel even van te kijken, haha.”
“De meest bizarre blunder die ik heb meegemaakt komt uit mijn tijd als HR-adviseur bij salarisverwerker ADP. Ik heb daar 5 jaar gezeten. In die tijd heb ik 10 sollicitanten gehad die een gesprek hadden voorbereid bij ABP, het pensioenfonds. Waar moet je het dan nog over hebben, tijdens zo’n gesprek?!”
“Ik heb geen Centrale Verwarming thuis, ik zit gewoon op gas.”
Xandra Drost
Xandra werkt als freelance corporate recruiter en sollicitatiecoach.
“Een van de grootste blunders die ik heb meegemaakt? Begin dit jaar had ik een vacature voor een ingewikkelde functie. Ik had daardoor maar een paar reacties gekregen. Een van de motivatiebrieven die ik ontving, zat bovendien vol spelfouten. Toch dacht ik: ‘ik neem het zekere voor het onzekere, ik bel die kandidaat even op om wat extra informatie te krijgen. Toen hoorde ik aan de andere kant van de lijn: ‘Xandra, ik vind het jammer dat je me belt en niet meteen uitnodigt voor een gesprek.’ Nou, toen was het klaar hoor. Hoe kan je jezelf zo in de voet schieten?”
“Op LinkedIn ging iemand laatst ook in de fout. Een sollicitant stuurde me een berichtje dat begon met ‘Hi Nicole,’, terwijl ik nog altijd Xandra heet. Maar dat was niet eens het ergste: toen ik dat berichtje ontving, was ik niet eens aan het werk als recruiter. Ik had geen baan om hem aan te bieden. Dan denk ik: doe eerst even research, voor je me iets stuurt.”
“Doe eerst even research, voor je me iets stuurt”
Wim van den Nobelen
Wim werkt als recruiter in de financiën en de salarisadministratie.
“De top-3 blunders die ik als recruiter heb meegemaakt? Dan staat op 3 een jongen die in zijn sollicitatiebrief aangaf de ziekte van Vijver onder de leden te hebben. Hij bedoelde natuurlijk de ziekte van Pfeiffer.”
“Op twee staat een jongen die in de profielomschrijving van zijn cv zichzelf een letterlijke en figuurlijke feeder noemde. Geen idee waarom hij dacht dat dat een aanbeveling was, maar wij verwachtten wel taart bij het sollicitatiegesprek, haha.”
“Het goud gaat echter naar een blunder die ik vaak tegenkom, en die andere recruiters vast ook herkennen. Je wilt namelijk niet weten hoe vaak ik aangeschreven word met de verkeerde aanhef. Dan staat er een verkeerde naam boven een aan mij gerichte brief. Dat kan gewoon niet.”
“Tot slot wil ik sollicitanten het volgende meegeven om blunders te voorkomen: je sollicitatiegesprek begint wanneer je thuis de deur uitstapt! Dat zeg ik omdat ik een keer een sollicitant had die aan de late kant was vertrokken. Om toch op tijd te komen, gaf hij bij een zebrapad geen voorrang aan een dame. Je voelt hem al aankomen: die dame was de secretaresse bij het bedrijf waar hij ging solliciteren. Voordat het gesprek begon, had zij de recruiter al verteld met wat voor kandidaat ze bij het bedrijf te maken hadden. Moraal van dit verhaal? Gedraag je onderweg naar je gesprek zoals je dat tijdens je gesprek zou doen.”
“Je sollicitatiegesprek begint wanneer je thuis de deur uitstapt”
Jesse Geul
Jesse werkt als adviseur werving en selectie bij de Belastingdienst. Daar is de Fiscale Inlichtingen en Opsporingsdienst (FIOD) zijn enige klant.
“Een van mijn favoriete blunders hoorde ik van een collega. Die was recruiter voor het modebedrijf Expresso, maar kreeg regelmatig sollicitanten over de vloer die van koffie hielden. Zij dachten dat ze waren uitgenodigd bij Espresso, haha!”
“Zelf mag ik als recruiter regelmatig rechercheurs aannemen. Dat komt goed uit, want voor ik recruiter werd, heb ik dat werk zelf een tijd gedaan bij de politie. Ik weet dus wat het inhoudt. Als ik dan een kandidaat krijg die denkt dat hij een goede rechercheur zal zijn omdat hij veel CSI: Miami kijkt, dan weet ik: deze persoon heeft geen goed beeld van de functie. En ja: ik heb écht kandidaten gehad die dat zeiden.”
“Als recruiter bij het FIOD werk ik met een jonge doelgroep. Zij vinden solliciteren heel spannend, ik krijg dus vaak extreem zenuwachtige sollicitanten op bezoek. Sommigen vinden het zelfs zo eng, dat ze de avond voor het gesprek de afspraak afzeggen. De smoes die ze voor die afzegging verzinnen, is vaak extreem, ze vertellen bijvoorbeeld dat er een sterfgeval in de familie is. Op die manier weten ze zeker dat ik niet door ga vragen, want stel dat het echt zo is, dan kan je dat niet maken. Zo gebeurde het dat ik op een dag voor trainees 14 gesprekken had, waarvan 3 mensen afbelden vanwege een overleden familielid. Dat zou wel heel toevallig zijn.”
“Op een dag voor trainees had ik 14 gesprekken, waarvan 3 mensen afbelden vanwege een overleden familielid”
Shanti Spalburg-Sewmar
Shanti is corporate recruiter bij CoolBlue.
“Als recruiter bij CoolBlue nodigde ik voor het begin van de coronacrisis regelmatig mensen uit op ons kantoor in Rotterdam. Sommige sollicitanten lazen de uitnodiging echter niet goed, die stonden dan bij de CoolBlue-winkel op 20 minuten loopafstand. Ik heb zelfs een keer een sollicitant gehad die in al zijn enthousiasme naar het CoolBlue-distributiecentrum in Tilburg was gereden.”
“Nu het coronavirus rondgaat, voer ik alle sollicitatiegesprekken digitaal. Daardoor is er bijna geen mogelijkheid meer om die blunder te maken, zou je denken. Toch kreeg een sollicitant het voor elkaar. Ze had de uitnodiging niet goed gelezen en stond om de afgesproken tijd opeens voor mijn neus op ons kantoor. Ik vroeg: ‘wist je niet dat het gesprek via videobellen zou plaatsvinden?’. Ze verontschuldigde zich meteen en fietste snel naar huis. Toen hebben we alsnog een gesprek via een video call gevoerd. Iedereen maakt wel eens een foutje, toch?”
“Iedereen maakt wel eens een foutje, toch?”
