Skip to main content
Bij Sollicitatiedokter interviewen we om de twee weken iemand met een inspirerend carrièreverhaal. Deze week: Jimmy Keijser. Hij was allergisch voor studeren, gewend aan een vast inkomen en vond zichzelf bovendien te oud om te leren. Toch kroop hij op 28-jarige leeftijd de schoolbankjes in. Het bleek de beste beslissing uit zijn leven.

“Toen ik klaar was met de middelbare school, ging ik werken. Super uitzonderlijk is dat niet, dat weet ik, maar toch: het was wel een beetje ongebruikelijk. De meeste van mijn vrienden gingen verder studeren, maar dat was niets voor mij. Boeken, toetsen, ik vond het allemaal maar lastig – ik was er allergisch voor.”

Er begon iets te knagen

“Maar nadat ik een aantal jaar als groentebezorger had gewerkt, begon er iets te knagen. Ik wilde meer. Het geld maakte me niet uit, nu nog steeds niet. Ik zocht een baan met maatschappelijk nut en aanzien: ik wilde iets tastbaars; iets dankbaars.”

“Goed, ik had alleen een middelbareschooldiploma op zak. Mijn favoriete werkgevers stonden dus niet voor me in de rij. Zelfs bij de politie en de luchtmacht, werkgevers bij wie je eerst een opleidingstraject volgt, kwam ik niet naar binnen.”

Helemaal vast

“Ik moest dus wel een opleiding gaan doen: zoveel was me duidelijk. Maar zou ik terug naar school gaan? Dan betekende dat dat ik m’n vaste baan moest inleveren – en daarmee ook m’n salaris. Dat was natuurlijk geen optie! Ik had vaste lasten die betaald moesten worden, en geen haar op m’n hoofd wilde terug m’n ouderlijk huis.”

“Ik zat kortom helemaal vast, ik wist dat er iets moest veranderen. En dus besloot ik op m’n 28ste m’n leven helemaal om te gooien. Ik ging terug de schoolbanken in: ik ben gaan studeren. Doodeng vond ik dat in het begin. Allereerst omdat ikzelf tegen de dertig was, mijn oudste klasgenoot was 23. Ik voelde me net een vaderfiguur.”

Meer beren op de weg

“Ik zag ook op tegen m’n studie omdat ik tien lang jaar geen boek had aangeraakt: niet voor school, maar ook niet voor plezier. Ik moest mezelf bijna opnieuw leren om begrijpend te lezen. Als groentebezorger op de markt had ik een decennium lang het simpelste Nederlands dat je je kunt voorstellen gesproken – ik heb het gevoel dat me dat een taalachterstand heeft opgeleverd. Het was alsof ik een tijd in het buitenland had gewoond!”

“Het allerlastigste aan m’n besluit om te gaan studeren was echter het geld. Ik moest aardig wat lenen, dat gaat zeker meespelen in je hoofd. Maar ik bekeek het in perspectief. ‘Ik moet nog minimaal 40 jaar werken’, dacht ik. ‘Ik kan nu of €2500 per maand blijven verdienen, maar ik kan nu ook in mezelf investeren. Dan ga ik nu een grote lening aan, maar dan vind ik straks wél een baan die ik de moeite waard vind. En ik ga er meer door verdienen, dus onder aan de streep haal ik m’n investering eruit.’”

“De drie beren op de weg die ik zag, overwon ik in m’n hoofd. En dus begon ik aan een studie: logistic engineering. Ik wilde niet die guy zijn die altijd riep dat-ie meer met z’n leven kon doen, maar er simpelweg voor koos dat te laten.”

Geen makkie

“Studeren bleek geen makkie. Het eerste jaar heb ik m’n vrienden niet gezien, ik zat alleen maar in de schoolboeken. Mijn studie kostte me bovendien m’n relatie. Waarom ik hem toch heb afgemaakt? Omdat ik kleine doelen voor mezelf stelde. ‘Dit semester wil ik minimaal een 7 halen’, bijvoorbeeld. Die kleine doelen samen vormden de snelweg naar m’n hoofddoel: 5 jaar na m’n studie wilde ik een baan waar ik trots op kon zijn.”

“Van m’n scriptie, die ik aan het eind van m’n studie moest doen, had ik in m’n hoofd een eindbaas uit een videospel gemaakt. Ik versloeg hem bij m’n tweede poging, de rest van m’n opleiding rondde ik in één keer af.”

Doel behaald

“Een baantje als transportcoördinator dat ik tijdens m’n opleiding was gaan doen, kon ik na het behalen van mijn diploma doorzetten. Dat was prima werk: het betaalde goed en ik vond het leuk om te doen. Maar: ik moest vaak werken tijdens de weekenden en de avonden. En die echte topbaan waar ik altijd van had gedroomd – dat was dit werk niet. ‘Hier heb ik mijn diploma niet om gehaald’, dacht ik toen. M’n broer heeft me vervolgens overtuigd om de inkoop in te gaan.”

“Toen, precies 5 jaar na m’n studie, kreeg ik een prachtige baan als adviseur in contractmanagement bij Rijkswaterstaat. Nu ga ik iedere dag met plezier naar m’n werk, en ik ben oprecht trots op wat ik doe. Mijn grote doel heb ik uiteindelijk dus behaald. Mijn gouden tip? Bekijk je toekomst in perspectief om je drempels te overwinnen, en stel vervolgens kleine doelen op. Zo ben ik er gekomen, jou lukt het vast ook!”

Geef een reactie