Skip to main content
Bij Sollicitatiedokter interviewen we iedere maand iemand met een inspirerend carrièreverhaal. Deze week: Mitchel Cornelis Jan Bresijn. Hij werkte in de hr en als chauffeur toen hij in een 30’ers-crisis belandde. De schilderkunst trok hem onverwacht uit een diep dal. Nu is hij kunstenaar met een eigen atelier.

“Na mijn studie Small business en retailmanagement ben ik begonnen in de recruitment. Hoe het er daaraan toe ging – dat vond ik maar niks. Ik ben wel verder gegaan in de hr – ik heb een eigen uitzendbureautje gehad en ben loopbaanbegeleider geweest – maar ik bleef toch zoekende. Uiteindelijk ben ik aan de slag gegaan als chauffeur voor een bezorgdienst voor groente en fruit.”

Vrijwilligerswerk in de cultuur

“Vervolgens belandde ik in een 30’ers-crisis. Een manier om daaruit te komen vond ik in een schildercursus, waar ik min of meer toevallig was beland. Bij de eerste lijn die ik daar op het canvas zette wist ik het: ‘hiervan maak ik mijn beroep!’. Daar moest iedereen om me heen natuurlijk hard om lachen.”

“Ik hield echter voet bij stuk en ging vrijwilligerswerk in de culturele sector doen. Eerst was ik kaartjesknipper bij een kunstbeurs, maar toen gingen er opeens deuren open. Ik kon voorzitter worden bij de Stichting Kunst & Cultuur Jordaan en Gouden Reael. Dat voelde als thuiskomen: een van mijn eerste baantjes was koffiejongen op de markt in de Jordaan.”

M’n eerste expositie

“Die stichting organiseerde altijd al concerten in de Jordaan, maar in mijn nieuwe functie nam ik meteen initiatief. Ik voegde mijn passie voor schilderen aan die concerten toe en zette een kunstroute op poten die de twee met elkaar combineerde. Het resultaat was geweldig. Mijn eigen werk – voornamelijk abstract expressionisme – stelde ik ook ten toon. Het was m’n eerste expositie”

“Daarna veranderde de wereld: de coronacrisis brak uit. De kunstsector kwam daardoor op z’n gat te liggen, mijn routes kon ik ook niet meer organiseren. Tot overmaat van ramp werd het groente- en fruitbedrijf waar ik voor werkte – inmiddels was ik opgeklommen van chauffeur naar accountmanager – eveneens enorm door de crisis getroffen. We leverden alleen aan de horeca en zij zaten natuurlijk op slot. Mijn baas wilde daarom van mijn salariskosten af.”

Van afkoopregeling naar kunstatelier

“Dat ging niet zomaar, ik had namelijk een vast contract. Maar toen ze mij een afkoopregeling aanboden, wist ik het wel. ‘Fuck it’, dacht ik. Nu ga ik echt voor die schilderijen.”

“Via Martkplaats kocht ik een atelier waar ik ook kan wonen, dat kon ik mede vanwege die afkoopsom bekostigen. Het atelier is nu mijn basis. Iedere laatste zondag van de maand organiseer ik er open ateliers. In de weken die eraan voorafgaan deel ik flyers uit in de stad: zo zorg ik ervoor dat er zoveel mogelijk mensen op mijn open atelier afkomen. Maar die flyers zijn de laatste tijd niet m’n enige bron van klanten. Via-via komen er ook steeds meer mensen kunst bij me kopen.”

Uitlaatklep gevonden

“Nu kan ik rondkomen van mijn kunst – wie had dat een aantal jaar geleden verwacht? Nou ja… ikzelf misschien. Voor de buitenwacht deed ik mezelf altijd voor als die zakelijke jongen, maar daar voelde ik me helemaal niet prettig bij. Ik was altijd creatief, ik moest er alleen een uitlaatklep voor vinden. In mijn schilderijen vond ik die. En dus maakte ik er m’n werk van: gisteren ben ik begonnen met de voorbereiding voor mijn eerste solo-expositie, opnieuw in de Jordaan.”

Geef een reactie