Bij Sollicitatiedokter interviewen we zo nu en dan iemand met een inspirerend carrièreverhaal. Deze week: Martine Wehner. Zij besloot op haar 53ste haar loopbaan volledig om te gooien, ondanks de coronacrisis en het gebrek aan relevante diploma’s. Op basis van haar indrukwekkende wilskracht lukte dat nog ook.
Martine Wehner
“Toen ik jong was werkte ik, net als mijn broers en mijn vader, veel in de horeca. Ik vond dat lange tijd heerlijk: gezellig op z’n Limburgs het mensen naar de zin maken maar ook hard werken, dat paste goed bij mij. Het was echter niet de enige reden dat ik zolang in deze sector bleef plakken. Op m’n 20e werd ik moeder, daarna was er weinig tijd om nog naar school te gaan.”
“Vanuit de horeca ben ik uiteindelijk de administratie ingerold. Ik wilde toch iets anders doen, én nieuwe dingen leren. Dat werk vond ik niet vervelend, maar ik had het gevoel dat er meer voor me in zat. Toen ik in 2013 door een reorganisatie thuis kwam te zitten, had dat één voordeel: ik kon een loopbaantraject volgen. Het rapport dat ik na afloop ontving was duidelijk. Er stond: ‘Martine heeft een sterke sociale en emotionele intelligentie. Hiervan heeft ze in haar werk als administratief medewerker nauwelijks gebruik kunnen maken.’”
“Uit de tests bleek kortom dat ik in de administratie niet op m’n plaats zat”
“Uit de tests bleek kortom dat ik in de administratie niet op m’n plaats zat. Ik moest iets anders gaan zoeken, iets waar ik weer met mensen te maken zou krijgen. Alleen op die manier zou ik mijn competenties als ‘empathie’, ‘open blik’ en ‘communicatief vaardig’ volgens het rapport kunnen benutten.”
“Op basis van die tests ben ik terug de horeca ingegaan, ik ging werken in een groot bedrijfsrestaurant. Het beviel me dit keer minder. Ik deed meer cateringwerk dan dat ik gastvrouw kon zijn en ik miste dus het contact met mensen.”
“Toen de coronacrisis uitbrak besefte ik meer dan ooit dat ik iets anders wilde. Maar wat? Zoekend naar een oplossing dook ik opnieuw mijn loopbaanrapport in. Bij het lezen van de uitslagen begon er opeens iets te klikken in mijn hoofd. Ik dacht: ‘Ik wil er graag voor anderen zijn en alle competenties die ik heb, sluiten aan bij een baan in de zorg!’”
“Ik wil er graag voor anderen zijn en alle competenties die ik heb, sluiten aan bij een baan in de zorg!”
“Vanaf dat moment besloot ik vastberaden een baan in die sector te bemachtigen. Alhoewel we midden in de coronacrisis zaten, en ik geen diploma’s heb om in de zorg te werken, ging ik toch solliciteren. Mijn dochter was meteen enthousiast, maar wees me er wel op dat we middenin een crisis zaten: een moeilijke tijd om te switchen. ‘Wees niet teleurgesteld als het niet meteen lukt, hè mam?’, zei ze. Maar ik was zo zeker van mijn zaak, dat ik niet heb opgegeven. Ook na een aantal afwijzingen bleef ik gewoon doorzoeken.”
“Via een vriendin hoorde ik op gegeven moment dat bij het Expertisecentrum Lückerheide – een zorgcentrum voor jonge mensen met dementie, mensen met het syndroom van Korsakov en andere psychiatrische aandoeningen – een vacature openstond. Ze zochten een receptie-medewerker. ‘Ideaal voor mij’, dacht ik. Ik zou er immers met mensen te maken krijgen en kon er m’n werkervaring in de administratie gebruiken. Maar bovenal: ik zou in de zorg komen te werken. En dat wilde ik nu juist zo graag.”
“Maar bovenal: ik zou in de zorg komen te werken. En dat wilde ik nu juist zo graag.”
“Er was echter één probleem. De vacature in kwestie stond alleen intern open. Ik trok desondanks m’n stoute schoenen aan: ik verstuurde mijn cv en een motivatiebrief. Helaas, niet veel later kreeg ik nul op mijn rekest. ‘De positie is echt voor een interne kandidaat bedoeld’, las ik in de afwijzing die ik per mail ontving.”
“Tot mijn grote verbazing kreeg ik enkele weken later een telefoontje. ‘Of ik niet toch op gesprek wilde komen?’. Nou, dat wilde ik wel! Tijdens het gesprek waren ze vast van me onder de indruk, want letterlijk een dag later had ik de baan.”
“Ik ben zo blij met het werk dat ik nu heb. Ik voer al m’n taken met veel plezier uit, het is precies wat ik ervan had verwacht – én meer. Het Expertisecentrum Lückerheide is ook nog eens onderdeel van de Meandergroep, inmiddels al drie keer uitgeroepen tot meest aantrekkelijke werkgever van Limburg. Wat wil je nog meer?!”
“Ik ben zo blij met het werk dat ik nu heb”
De moraal van dit sollicitatieverhaal
Het carrièreverhaal van Martine is bijzonder om verschillende redenen. In de eerste plaats omdat ze zich realiseerde dat je, als je van carrière wilt switchen, eerst je competenties moet kennen. Zelfs jaren later wist ze: “Mijn competenties zijn ooit onderzocht door een loopbaanspecialist. Dus als ik ergens moet beginnen, is het door opnieuw dat rapport in te duiken.”
Dat Martine daarna met toewijding een baan in de zorg zocht – ondanks dat ze geen relevante diploma’s op zak had en de banenmarkt vanwege corona op z’n gat lag – verdient helemaal applaus. Dat ze die baan daarna ook nog eens vond, is volledig toe te schrijven aan haar indrukwekkende doorzettingsvermogen. Bij Sollicitatiedokter raken we enorm geïnspireerd door dit soort verhalen.
